イスタヌ
イスタヌ（Ištanu）は、ハッティ人の名前エスタン（Eštan）のヒッタイト語版で、アリンナの太陽女神を指す名前である[1]。初期の研究では、イスタヌは天界の男性の太陽神の名前と誤解されていたが[2]、最近の研究では、この名前はアリンナの太陽神だけを指すのに使われると考えられている[3]。
The name Ištanu is the Hittite form of the Hattian name Eštan and refers to the Sun goddess of Arinna.[疑問?][4] Earlier scholarship misunderstood Ištanu as the name of the male Sun god of the Heavens, but more recent scholarship has held that the name is only used to refer to the Sun goddess of Arinna. Volkert Haas, however, still prefers to distinguish between a male Ištanu representing the day-star and a female Wurunšemu who is the Sun goddess of Arinna and spends her nights in the underworld.[5]
Der Name Ištanu ist die hethitische Form des hattischen Namens Eštan und bezeichnet die Sonnengöttin von Arinna. Während die ältere Forschung annahm, Ištanu sei der Name des männlichen Sonnengottes des Himmels[6], neigt die jüngere Forschung dazu, im Namen lediglich die Sonnengöttin von Arinna zu erkennen.[7] Volkert Haas unterscheidet aber immer noch zwischen dem männlichen Ištanu als Tagesgestirn und der weiblichen Wurunšemu als in der Unterwelt weilende nächtliche Sonnengöttin von Arinna.[8]
Esjtan (Eštan, Engels: Eshtan) of Estan (Hettitisch: Ištanu; Hurritisch: Šimegi) was in de Hettitische mythologie de zonnegod, de gemaal van Wurushemu. Esjtan werd opgevolgd door de latere Simige. Van oorsprong gaat het om een Hattische godheid.
Esjtan diende volgens een Hettitisch gebed van de priester Kantuzzili als "orakelpriester".[9] De adelaar werd als boodschapper van Esjtan beschouwd en door hem uitgestuurd om Telepinu te zoeken. Esjtan moest buigen voor de godenvijand Ušḫuni (Zilver), wanneer deze hem uit de hemel hield.[10] Ook ontdekt hij tot zijn grote schrik de steenreus Ullikummi en brengt Tarḫun van diens bestaan op de hoogte.[11] In de Hurritisch-Hettitische "Vertelling van Slecht en Rechtvaardig" trad de Zonnegod op als rechter (zoals zijn Mesopotamische tegenhanger Sjamasj. Esjtan werd ook door de Zeegod ontvoerd en moest daarop door Telipinu worden gered.[12]
参照
- ↑ Maciej Popko: Arinna. Eine heilige Stadt der Hethiter; Studien zu den Boğazköy-Texten Bd. 50, Wiesbaden 2009. ISBN 978-3-447-05867-4. p.27
- ↑ Einar von Schuler: "Kleinasien: Die Mythologie der Hethiter und Hurriter," in: Wörterbuch der Mythologie. Stuttgart 1965. pp. 198 f.
- ↑ Jörg Klinger: Untersuchungen zu Rekonstruktion der hattischen Kultschicht; Studien zu den Boǧazköy-Texten 37, Wiesbaden 1996, ISBN:3-447-03667-2
- ↑ Maciej Popko: Arinna. Eine heilige Stadt der Hethiter; Studien zu den Boğazköy-Texten Bd. 50, Wiesbaden 2009. ISBN 978-3-447-05867-4. p. 27
- ↑ テンプレート:Cite book
- ↑ Einar von Schuler: Kleinasien: Die Mythologie der Hethiter und Hurriter; in: Wörterbuch der Mythologie; Stuttgart 1965. S. 198 f.
- ↑ Jörg Klinger: Untersuchungen zu Rekonstruktion der hattischen Kultschicht; Studien zu den Boǧazköy-Texten 37, Wiesbaden 1996, ISBN 3-447-03667-2
- ↑ Volkert Haas: Religionen des Alten Orients: Hethiter; Göttingen 2011. ISBN 978-3-525-51695-9. S. 226
- ↑ テンプレート:Aut - ed. テンプレート:Aut, Hittite Prayers, Leiden - Boston - Keulen, 2002, pp. 31-33.
- ↑ テンプレート:Aut, Die Hethitische Literatur: Texte, Stilistik, Motive, Berlijn, 2006, pp. 150-151.
- ↑ テンプレート:Aut, Die Hethitische Literatur: Texte, Stilistik, Motive, Berlijn, 2006, p. 164.
- ↑ テンプレート:Aut, Die Hethitische Literatur: Texte, Stilistik, Motive, Berlijn, 2006, pp. 115-116.
