イスタヌ
イスタヌ（ハッティ：Ištanu、フルリ：Šimegi、英語：Eshtan）は、ハッティ人の名前エスタン（Eštan）のヒッタイト語版で、アリンナの太陽女神を指す名前である[1]。初期の研究では、イスタヌは天界の男性の太陽神の名前と誤解されていたが[2]、最近の研究では、この名前はアリンナの太陽神だけを指すのに使われると考えられている[3]。しかし、フォルケルト・ハースは、男性のイスタヌは昼の星を表し、女性のウルンシェム（Wurunšemu）はアリンナの太陽の女神で、夜は冥界で過ごすと区別している[4]。
オランダ語版wiki
エシュタン（Eštan、英語：Eshtan）またはエスタン（Hittite: Ištanu; Hurritic: Šimegi）は、ヒッタイト神話の太陽女神、ウルセムの配偶者である。エスタンは後のシミゲに引き継がれた。エスタンはもともとは、ハッティ族の神である。
Esjtan diende volgens een Hettitisch gebed van de priester Kantuzzili als "orakelpriester".[5] De adelaar werd als boodschapper van Esjtan beschouwd en door hem uitgestuurd om Telepinu te zoeken. Esjtan moest buigen voor de godenvijand Ušḫuni (Zilver), wanneer deze hem uit de hemel hield.[6] Ook ontdekt hij tot zijn grote schrik de steenreus Ullikummi en brengt Tarḫun van diens bestaan op de hoogte.[7] In de Hurritisch-Hettitische "Vertelling van Slecht en Rechtvaardig" trad de Zonnegod op als rechter (zoals zijn Mesopotamische tegenhanger Sjamasj. Esjtan werd ook door de Zeegod ontvoerd en moest daarop door Telipinu worden gered.[8]
関連項目
参照
- ↑ Maciej Popko: Arinna. Eine heilige Stadt der Hethiter; Studien zu den Boğazköy-Texten Bd. 50, Wiesbaden 2009. ISBN 978-3-447-05867-4. p.27
- ↑ Einar von Schuler: "Kleinasien: Die Mythologie der Hethiter und Hurriter," in: Wörterbuch der Mythologie. Stuttgart 1965. pp. 198 f.
- ↑ Jörg Klinger: Untersuchungen zu Rekonstruktion der hattischen Kultschicht; Studien zu den Boǧazköy-Texten 37, Wiesbaden 1996, ISBN:3-447-03667-2
- ↑ Volkert Haas, Religionen des Alten Orients: Hethiter, Göttingen, 2011, ISBN:978-3-525-51695-9, page226
- ↑ テンプレート:Aut - ed. テンプレート:Aut, Hittite Prayers, Leiden - Boston - Keulen, 2002, pp. 31-33.
- ↑ テンプレート:Aut, Die Hethitische Literatur: Texte, Stilistik, Motive, Berlijn, 2006, pp. 150-151.
- ↑ テンプレート:Aut, Die Hethitische Literatur: Texte, Stilistik, Motive, Berlijn, 2006, p. 164.
- ↑ テンプレート:Aut, Die Hethitische Literatur: Texte, Stilistik, Motive, Berlijn, 2006, pp. 115-116.
